Tuğrul Pekel Şiirleri - Şair Tuğrul Pekel

Bir tanem uyku meleklerini kapının dışında bıraktım,
Senin olmadığın bir odada yalnızım. Kendimi,
Kutsanmış eşyaların her birinin bir tarafa atıldığı bir yeri,
Tavaf eder gibi hissediyorum. Yastıkta bırakmış olduğun,
Başının izi ruhumu allak bullak ediyor yerle bir oluyorum.

Otuz altı senelik hayatımda


Bizim aşkımız bir film gibiydi
Tesadüflerle iç içe
Çalan bir telefonun sesiyle başlamıştı

Öyle olsun


Ben mahzun
Ben üzgün
Ben sende yok olan,

Orhan Veli için




Sevemedim bu şiirini

Özgürüm sonsuza kadar


Öyle bir yola girdim ki
Dönüşüm yok artık
Çok mutluyum

O kadar kolay mıydı?


Beni bıraktın da ne oldu.
Huzura mı erdin.
O kadar kolay mıydı unutmak,

Saçların



Senin saçların var.
Omuzlarına kadar inen.

Çok düşündüm olmadı PRENSES. Yapamadım.
Ayrılığın adını sen koydum.Sensiz geçecek yaşamımda.
Dün gece son defa yazdıklarımı posta kutuna bıraktım.
Bu gün;
Uzun bir yolculuğun ilk günündeyim.
Bir dost kaybetmenin acısıyla burkulacak kalbin.

Ve ay'da gözden kayboldu.
Korkuyudaha fazla içinde hissetti.
Parıldayan bir kaç yıldızın,
Işığıyla başbaşa kalmıştı.
Önce güneş sonra ay şimdide,
Yıldızların onu terk etmeye,

Kalbinden yere düşen sevgim
Ağırdır Kimse kaldıramaz
Zaman bu gelip geçer de
Herkes alışır,
___________Ama,
_____ kimse aldırmaz.