Töre Şiiri - Özgür Özdemir 4

Aşkın ölüm olup aktığı
Bir coğrafyada
Dicle bulanır
Ceyhun utanır kendinden
Ve porsuk ırmağı
Deşifre olur, potansiyel suçlu bulunur

Genç ölümler koleksiyoncusu dur töreleriniz
Badasıca töreleriniz
Ve korkunç dur ki
Ölenler suçlu
Öldürenler masumdur
Bu bir namustur
Bu bir namussuzca oynanan
Namus oyunudur

Tuğba daha on dördünde
Gözleri kara zeytin tanesi
Alın yazısı kadar kara
Düşleri anasının sütü kadar ak
Tuğba ya aşkın adı bile yasak

Tuğba uzaktan uzağa
Kara yağız bir deli kanlıya
Yüreği çarpmıştır.
Zaman geçtikçe telaşlıdır
Fırat günah, dicle kan akmaktadır

Bir gün baba öğrenir Tuğba’nın
Uzaktan olsa da sevdiğini
Ve kara yağız bir oğlana gönül verdiğini
Fırat günah akar, dicle kan
Toplanır aşiret ağaları
Baba toplar ihtiyarları
Amcalar, dayılar, ağalar
Kurulur tubaya törenin ölüm sehpaları

Ağalar töre der
Ağa töre ne der
Töre namus der
Suçlu bulunur tuba
Bir sabahın kuşluk vaktinde
Alır kızını baba çıkar köyün dışına
Tuğba....babamdır nede olsa
Canındandır kıyabilir mi kızına
Durulur kuytu bir yerde
Hiç konuşmaz baba
Bakar babasının gözlerinin içine tuba
Ve o an anlar töre der baba

Çelik mavisi içinde doğar gün
Dağları sarar hüznü
Tuğba’nın yüreğine düşen ölümün.
Bağlar gözlerini kızının
Sürer boğazına bıçağı
Düşer Tuğba’nın bedeni toprağa
Toprak kanar kana
Yükselir kuşlar Tuğba düşerken yere
Çığlık çığlığa

Fırat günah akar dicle kan
Döner baba eve namusludur
Gururludur
Gider jandarmaya
Yıkayıp elindeki kanı
Verir dilekçesini
Kaybolmuştur canı
Dört gün sonra Tuğba bulunur
Köyün dışında
Düştüğü gibi toprağa
Gözleri açık saçları oynaşırken rüzgarla

Hiç kimse üslenmez cinayeti
Töredir baba temizlenmiştir
Ve buda binlerce Tuğba gibi
Faali meçhullerdendir

Tuğba koyulur köy mezarlığına
Doğum yok
Ölüm yok
Taş yok tahta yok
Töredir böyledir.
Fırat günah, dicle kan akar