Toprak kokar güvercin kanatları

hareketsiz kalır düşler
yüreği yaralı güvercin gibi
inzivaya çekilir yarım yamalak birkaç duygu
gece yağmuru zamanları

su akar bulutlardan
birkaç ses karanlığın ıslaklığına dokunur
toprak kokar güvercin kanatları
göklerin tek renk olduğu anlarda

izlerin evrelerine muttasıl damlalar konar tek tek
ertelenmiş arzular tetikler gecenin mavzerini
ölüm rüyalarda gelir rüzgar eşliğinde
boz küheylanın yelesine tutunmuş

en çok günün sabahında şafağı kanatır
tene değen soğuk metalin keskin ucu
bir duanın birkaç kelimesine sığınırak
kocaman umutlara bağlanarak donup kalır vakit
rüzgar hafif hafif eser batı cenahından
kızılca parıltılar dökülür tanın gövdesine

gece gibidir ıstırap
tesellinin anlamsızlaştığı yerde
yelkovanın usulca durduğu yerde
kelimeler bir dolu yangın, bir dolu izdiham
keşmekeş şehir, soğuk ev,rutubet kokulu odalar

tahta merdivenler gıcırdar yavaş yavaş
basamaklardan inilir birer birer
üzerine kapılar kapanır sessiz sedasız
sonrası malum bir öykün en son bölümü

redfer