Toprak Ana Şiiri - Mehmet Serhat Aygün

Güneş acımasız bugün
Kavruluyor yeryüzü yine
Yakar yürekleri sonsuz bir ateş
Çaresiz kalıyor tüm canlılar
Dayanmaya çalışıyor kavuran sıcağa karşı
Doğaya hayat veren toprak ana…
Kurumuş vücudu yer yer çatlak
Sararmış saçları uçuşuyor ılık esen rüzgarda
Üstündeki birkaç ağaç boynu bükük
Kuzular yayılmış bulmak için taze bir ot
Kavrulan dudaklarıyla
Bir damla suya hasret toprak ana…
Sadece güneş mi vuruyor sanki
Rüzgar bile bazen acımasız
Alıp götürüyor üstündeki yaşamı
Direnir yok olmamak için
Tutunmaya çalışır bir ağaca
Hayat vermeye devam etmek istercesine
Bizlere toprak ana…