Toprak Şiiri - Önder Karaçay

Toprak bir tohum karşılığında verir bir bostan,
Ey insanoğlu;
Sen hiç böyle bir karşılık gördün mü?
Herhangi bir dosttan.

Ümit kesilmez topraktan,
Aç bırakmaz toprak kimseyi,
Sen çalış arı gibi toprağı işle,
Renk renk çiçeklerle beslen.

Aç ellerini arşa çıksın sesin, şükrünle seslen.
Rızkı veren topraktır para ağaları değil
Yeter artık uslan

Bir gün sen de toprağa düştüğünde,
Tohum olup aslına döneceğin
Günü besleyeceksin.

Ey toprak aldığın emanetini iyi sakla
Alıp geri vermek zorunda olduğun
Tek şey insandır,
Derinliğin insan kalbi gibidir,
Ne ekilirse onu biçmelerine izin vereceksin

O kadar acı gömdük ki bu topraklara
Sonunda toprağa da acı çektirerek öldürdük
Baksanıza doyurmuyor bizi
Paramız var ki ithal edebiliyoruz diyene
Toprağımızı teslim edip
Düşmanı bize güldürdük

Önder Karaçay