Böylesi insanlarla aynı havayı solukluyor olmaktan utanıyorum!
Böylesi insanlarla aynı 'vatan' toprağı üzerinde yürüyor olmaktan utanıyorum!
Böyle kişilerle aynı çeşmeye ağız veriyor olmaktan,aynı ekmeği lokma ediyor olmaktan, aynı yağmurda ıslanıp bu ülkenin aynı sevincini-hüznünü paylaşmaktan utanıyorum...
Uğruna ne düşüşlere tanık olduğum toprağımın, böylesi insanımı içinde barındırabiliyor olmasına tahammül edemiyorum...
aşkımız bir gün uçup giderse aramızdan sevgilim
sırt çantalı bir duman gibibir melekle çarpışan kelebeğin kanadından dökülen toz
bir çağlayanda sürüklenen bir dal parçası gibi
istemediğimiz yerlere giderse aşkımız sevgilim yalnızca kanatlarına güven
kendi yarattığımız boşluğun ucunda sıkı sıkı tuttuğumuz bir kapı koludur yaşam
ve aşk, en derin kuyumuza düşen keman yürüdüğümüz yollar daralırken
Devamını Oku
sırt çantalı bir duman gibibir melekle çarpışan kelebeğin kanadından dökülen toz
bir çağlayanda sürüklenen bir dal parçası gibi
istemediğimiz yerlere giderse aşkımız sevgilim yalnızca kanatlarına güven
kendi yarattığımız boşluğun ucunda sıkı sıkı tuttuğumuz bir kapı koludur yaşam
ve aşk, en derin kuyumuza düşen keman yürüdüğümüz yollar daralırken
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta