Kol kola geçerken önünde durduk,
bir bir anlatırdım: 'Gül, burda biz annemle otururduk;
her gece yolumu gözlerdi pencerede, her sabah
pencereden uğurlardı beni; öyle bir güçle dolardım
bin başlı şehre karşı, ah...'
İşte bu evdedir, çok eskiden oturduğum,
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık



