Titriyorum Anne, Nerdesin?

Titriyorum anne, neredesin,
Ellerim buz gibi bu sevdâ ayazında,
Uykudan biçare gözlerim,
Bir başka bakıyorum hayata gün ve gün,
Belki bu yaptıklarım bana yakışmıyor, biliyorum,
Benim de başımdan iyi günler geçti,
Oğlun gün ve gün bitiyor anne, sen neredesin?
Hani sen beni “yakışıklı oğlum” diye severdin,
Hani masallardaki prensesin prensi hep bendim anne?
Uçurtmamı her havaya yolladığımda,
Ellerimle hani güneşe değebilirdim?
Şimdi o eller yoklar yerinde anneciğim,
Başkası için atıyor bu kalp uzun bir hikâyedir,
Hani bir kuş kalbi taşıyordum ben anne,
Uçmasını yeni öğrenen; hayata yem olmadan,
Hani hikâyeler hep mutlu sonla biterdi anne,
Hani nerede?
Hani ben senin küçük oğlundum,
Hani kimsenin gücü yetmezdi beni ağlatmaya,
Lodos esse yıkılmazdım ben hiçbir zaman,
Bir sevdâ melteminde kırılıp, yok oldum ben...
Ya sen,
Ya sen beni bir sevdâ uğruna harcanmam için mi doğurdun anne,
Belki doktor olacaktım,
Bembeyaz önlüğümle ne de çok gururlanacaktın be anne,
Ve bir sabah henüz sen uyanmadan,
Alıp götüreceklerdi beni vatan hizmetine,
Belki vuslattaki döktüğün gözyaşları bile,
Şimdiki kadar komayacaktı sana,
Vatan sağ olsun diyebilecektin,
Ya şimdi kim sağ olsun, ya şimdi kim anne?

03.Mayıs.2000
Saat: 21: 25
İstanbul