Titreyen Işık Şiiri - Esma Canyurt

Yolun sonu gibi sandım nice kez,
Gecenin içi içime sızarken,
Bir ağırlık çökerken ruhuma,
Kendi içimde kayboldum bazen.

Ne dua sesim yükseldi göğe,
Ne de bir umut çaldı kapımı,
Suskun kaldım, yutkundum uzun uzun,
Anlamsızlaştı zaman, adımlar, anı.

Ama içimde titrek bir ışık,
Ne sönüyor, ne tam yanıyor,
Küçücük bir kıpırtı yüreğimde,
Bir ses: "Bitmedi, bekle diyor."

Gözüm görmese de güneşi,
Bir yerlerde doğuyor yine,
Benim göremediğim sabahlarda
Kırılıyor karanlık sessizce.

Yük ağır, yol çetin, ben yorgun…
Ama biliyorum içimde bir sır var,
İhtimal değil, kesin bir gerçek:
Her çıkmazın ardında açılan bir duvar.