Titreşim Halinde Şiiri - Eminnur Acar

Her nereye baksam konuşuyor
Ne sorsam cevap geliyor
Derdimin üzerine elimi koyuyor, dua ediyor
Koyduğum yerde titreşimler başlıyor

Sanki yaramı görünmeyen eller dikiyor
Fark ettim ki her şey ama her şey titreşiyor
Titreşimleri bende önce kedim fark ediyor
Az sonra çalacak telefonu biliyor, yanımdan kaçıyor

Hassas kulaklarını korumak için, uzaklaşıyor
Alt katta giren hırsızı fark ediyor
Korkup, dolapların içine saklanıyor
İnsanlardan daha da duyarlı varlıklar bunlar

Akşam sevip okşadığım, suladığım çiçeğim sabah açıyor
Sanki bana cevap veriyor
Sinek onu öldürmek için yaklaştığımı nasıl biliyor
Her şey birbiri ile iletişim halinde

İşte iyi niyetlerin, sevginin, düşüncelerin gücü
Bunları fark etmek mutluluk verici
Eski eskide kaldı, eskiler, buğdayı ekti biçti
Sapından, samanından ayırdı, çuvallara doldurdu

Çeşmelerde yıkayıp, kurutup değirmene götürdü
Un yaptı, yine çuvallara doldurdu evlerine sırtında taşıdı
Yoğurdu, mayaladı, ocağı yaktı, ekmek yaptı
Martta ekti ekini, Ağustos’ta biçti, doldurdu ambarını

Sebzesini meyvesini de üretti, sofrasına getirdi
İneğini sağdı her sabah, yağını yoğurdunu yaptı
Hangi vakitte hangi okulda okudu
Açlık demek, İnsanın ölümü demekti

Birde para yoksa, kim ne dese inandı
Sorgulayacak ne vakti ne aklı vardı!
Köylü şehirlinin efendisi idi, köylü üretmeseydi
Şehirli ne bulup yiyecekti

Üredikçe üredi İnsanoğlu
Ne gıda yetiyor ne mekânı
İnsanlık çaresiz kaldı, robotlaştı
Kanaat yok, hırs çok, merhamet kalmadı

Uzaya gözünü dikti, insan aç gözlü, yok doyası
Aslı yok yaylasında, bin beş yüz koyunum var misali
Alıyor elinden, korkutup cahili, nesi varsa değerli,
Demem o ki, para parayı çekiyor, Kandırıyor akıllı, aptalı