Sarılmalarımızın azaldığından başka birşey hissetmiyordum.
Aşikardı yaşadıklarımız, yedi nokta sallanıyordu titreyen düşüncelerimiz..
Dışarı çıkamaz, yediğimiz boğazımızda, içmişliklerimiz kırmızı gecelere bulamıyordu bizi..
Hatırlamaya korkuyordum, biliyordum terk ediliş neydi ki?
Fazlaca soru işareti ve cevapsız orospu çocukları beynimi kemiriyorlardı.
Dışa vurmuşluklarım da vardı, zahmet edip tenezzül etmediği kadar..
Bir hiçin boka saplanışı, bir piç gibi sevgiye muhtaçdım biliyordu..
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar



