Elinde ertesi günün ipi
Yavaş yavaş çekerken kendine
Kopmasından korkarsın ipin
Elinde kalmasından
O günün hiç gelmemesinden...
Sonra,
Hani git dedin ya bana,
Karaya vurmuş balık gibiyim şimdi,
Elim kolum bağlı...
Dünyanın en ağır kelimesi herhalde git.
Taşıyamadı kalbim, yapamadı,
Çarpıntıları başladı yine,
Giderken bilemezdin kalanımı
Ne ardını gördün yarının
Ne önünü gördün dünün
Gidişin kanıt gibiydi
Nefessiz yaşandığına
Nefesimi aldın gittin...
Gitmenle battı işte güneşim,
Ne kafiyelerim kaldı ne dizelerim.
Gitmenle dağıldı kara bulutlarım,
Ne rüzgarlarım kaldı ne fırtınalarım.
Ne soğuk sana yarınlarım
Ne de sıcak bak geçmişim
Şimdi gittin sen benden
Ama bitmedin hata senden
Kalbim yara şimdi ağır
Her damla kan hatır
Unuttum galiba seni,
Artık sevda kokan ellerin yok,
Fincanımda tüten gözlerin yok.
Karda yağmurda içimi ısıtan sesin yok
Artık sen yoksun yanımda,
Boğazım daha az ağrıyor artık.
Sen gelmedin bugün de
Yağmurlarla buluştum.
Sırılsıklam sevdim seni,
Ne hastalıktan ne üşümekten korktum
Yalnızca sen vardın aklımda.
Gözlerin vardı, sesin vardı...
Şimdi ıslak işte gözler,
Dudaklar kilit...
Çıksın istenmemiş o hiç dilden,
Bir kaç harf topluluğu işte...
Anlamının yaşanması istenmeyen ama söylenen bir kaç harf,
Yakışmayan hani hiç bir ortama,
İçimdeki mezarlıkta bahar şimdi
Tüm duygularım oksijene aç
Adını anmak yasak bundan sonra
Mesafeler toprak altı
Çocukların korkusu hislerim
Mezar taşlarında adına şiirler
Ne kadar yalnız kalabalığı İstanbul'un
Binler için tek başına
Gülen gözler yok
Birbirine gülen birilerini arıyor
Mutlu olmak için
Sarılanları izliyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!