Yıl İki bin on iki, yirmi yedisi martın,
Hakk'a vardın o gece, bizi hicrana attın,
Böyle öksüz, başı boş, yapayalnız bıraktın,
Çekip gittin dünyadan, bizi hasretle yaktın.
O gün hastaneye son çıkışınmış haneden
Yatışın hastaneye, son demlermiş vadeden,
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta