Kibirle unutursun, şükrünün gereğini,
Hiçbir şeyi beğenmez, bilmezsin ereğini…
Sonra burnun sürtülür, hep aşağılanırsın,
Tevazuu öğrenir yanlışını anlarsın…
(2000)
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
