Teslimiyet Zamanı

Sensiz gidiyorum bu şehirden,
İçimde yankılanan mağrur bir suskunlukla.
Üzerime sinmiş kokun
Ve aklımdaki gülüşün ile…
Ne yıkanınca çıkıyor,
Ne de unuttukça siliniyor bakışların…
Her adımda, taşlara dokunan ayaklarım,
Bir ömrün yükünü taşıyor…

Gidişim bir kaçış değil,
Bir teslimiyet zamana.
Yüreğimde geçmişin izlerini taşırken
Bir bakışının sızısı,
Birde gülüşünün ahengiyle yanıyor içim.
Her durakta seninle tamamlanan eksik yanlarım
Yeryüzüne baharı müjdeliyor

Ben küçüldüm sensizliğin tam ortasında.
Bir parçan bende kalırken
Kalbinin derinliklerine kendimi bırakıyorum
Gökyüzüne bakan çocuk gözlerimde
Bir yoksunluk, bir hüzün büyüyor,
Bir eksik harf gibi,
Şiirin tam da bitmeyen yerinde.
Bir yarım kalmışlık, gölge gibi peşimde sürükleniyor.