Refah TORLAK / RETOR - 1950
“ TERÖRÜN MEMBAI “
(Başları ezilmezse, boşa ağlanır)
Bir şehit anası ağıt yakıyor
Feryadı figanı yürek yakıyor
Mehmet’in gözyaşları içe akıyor
İzansız müsebbipler bön, bön bakıyor
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta