Gecemi aydınlatan hiç bir şey yoktu o tepemdeki içi sinek dolu avizeden başka zaten oda benim gibi bir yanıp bir sönüyordu sessizliğime alkış tutarmış gibi ona karşılık veren çay kaşığının tıngırtısı bazen bu sessizliği bozuyordu bense bir şeye aldırış etmeden şekerleme yapıyordum onların bana eşlik etmesini seviyordum lambanın yanıp sönmesiyle bazen uyanıyor düşlerim yarıda kalıyordu hayatımda hep olduğu gibi sonra kalkıp küfür ediyordum bulamadığım terliklere kızıyordum bir kenarı kopuk olsa da öyle bir kenarından kopartılmış gibiydi hayatımda ekmeğimden koparanlar şimdi birer birer kanepenin altına kaçmış gibiler lanet olsun bu terliğe gecedeki lambadan beter
Tamamını Oku
