Yalnızlığın küf kokan yalnız rıhtımları
Ardına açılan denizler
Her bir dalgada biraz daha sürüklenen
Terkedilmiş tekneler
Demir atacak
Ne bir liman ne de bir kıyı var artık
Ay ışığında sürüklenmekten başka
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
HAYAT UMUT ETMEKLE BAŞLAR.GÜZEL ÇALIŞMANIZA TEBRİKLERİMLE...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta