Terazisiz Yolların Şarkısı

Bir kuşun kanadında başladı yolculuğum,
Tüylerinde saklıydı dengeden kaçan notalar.
Dediler: "Ölç, biç, kıyasla!"
Ben ise kanat çırptıkça ritmini kaybeden bir metronom oldum.

Terazisi olmayan yollara çıktım
Ölçüsüz, sınırsız, dipsiz.
Her adımda bir önceki beni döktüm,
Sırtımda taşıdığım tartıları kırdım.
Dediler: "Dengeyi bulmalısın!"
Ben ise dengesizliğin şarkısını mırıldandım.

Artık kimseyi tartmıyorum:
İnsan, rakamlara sığmayan bir melodi.
Yakışanı yanıma aldım—
Güneşin piyanosunda çalan ışıltılar,
Gecenin kemanında titreyen yıldızlar.
Yakışmayanı yollara bıraktım:
Ahengi bozan falsoları,
Ritmi kaybetmiş davulları,
Küflü sözleri, paslı yüzükleri
Ve ayak izlerimin üstüne basanları…

Bir nehrin dilinden öğrendim ki;
Denge, akmakta değil, dökülmekte.
Şelalelerde devrildim,
Köpüklerimle yıkadım aynaları.
"Dur!" diyenlere,
"Duran her şey pas tutar," dedim.
"Oysa ben, paslanmış terazileri
Demir mavisi gökyüzüne fırlattım!"

Yürüdüm, yürüdüm...
Gökyüzü fırlattığım teraziyi ararken,
Bulutları avuçlarımda erittim.
Şimdi biliyorum:
İnsan, sayılarla sığmaz kefeye.
Ağırlık, yürekte biriken değil,
Sırtında taşıdığın ölçüdedir.

Sonra bir okyanusa dönüştüm,
Tuzla yoğruldum, sınırsızlığı öptüm.
Dalgalarım, terazisizliğin manifestosu:
Yükseldikçe alçalan, alçaldıkça yükselen.
Balıklar sordu: "Nasıl taşırsın bu ağırlığı?"
"Ağırlık değil," dedim, "bir dans bu!
Her dalga, kendi müziğini yaratır."

Ben, terazisiz yolların şarkısıyım
Ölçüsüz, sınırsız, dipsiz.
Ben, notaları savuran bir fırtınayım,
Ve bestem, ancak dengesizken güzel!
Çünkü ahenk dediğin, kaosun gizli düzenidir…
Yolumu kaybetsem de özgürüm,
Çünkü terazisiz yollar, kalbin ağırlıksız atışıdır.
Yakışan yanımda, yakışmayan arkamda
Ben, artık kendi dengemi yaratan bir kasırgayım.""