Tene ayazlar vuruyor Şiiri - İlyas Kaplan

dönülmez akşamın ufkundan
çekilip gidiyor güneşin kızılca ışıkları
pas tutuyor pencere önlerinde umutlarım
yıldız yıldız

yolsuz şimal gibiyim
kor değmiş karlar gibi
eriyorum
üşüyorum
tene ayaz vuruyor her güzergahtan
kıyametler kopuyor

sığ sağanaklarda renksiz sevdalara uğruyorum
nefesim azalıyor
gördüğüm rüyalar hep menekşe rengi
geceler boyu…
sağım- solum
önüm- arkam
tükenmenin hışmına uğramış

susması gereken ne kadar kopkoyu sebep varsa
kırılgan zamanların büyüttüğü ne kadar çaresizlik…
hepsi yanık kokusu soluyor
şehrin kaldırımlarına gömülüyor.
sokak aralarına düşüyor siluetim
kim olduğunu bilmeden
neler olduğunu anlamadan
çatlıyor aklımın duvarları

acizane
zihnimin karşı sahillerine
part-time gelgitler vuruyor
yok sayıyorum kendi tezlerimi
avuçta kor ateşi tutmaktan çok daha zor
fikrimin ince kıpırtılarını avutmak

gözlerin o acı intikamı olmasaydı keşke
içimin gizli siperlerinde
göz göre göre …
sıcacık bir köz gibi yanıp durmasaydı
lacivert bedenleri

redfer