Temmuz Şiiri - Sefa Kara

Dans eder rüzgarlarda dalgalar
Seni sofrasına çağırır bu gece ay
Bitmek bilmeyen türküler dolanır dilimde
Maviye dalarım ve seni yazarım
Sen ki ilham kaynağısın duygularımın
Sen ki baharın gelişi ,Temmuzusun ayların

Bilirsin ben konuşamam yazarım
Ve sonsuz kalıyor bugün bütün kelimeler
Anlatacak çok şey varken
Yetmiyor ki iki üç satır
Bazen kahve gözlerine takılı kalırım
Bazen seni dinlemediğim için kızarsın
Senin gülüşündendir tüm takılı kalışlarım

Bir umut istedim Yaradan’dan
Gülüşünü gösterdi bana
Cevap veremedim o an sana
Yine takılı kaldım bakışlarına
Bir umut gönderdi ki bana Yaradan
Kalmadı hiç yaram

Bir sen olsan yanımda
Bir sen kalsan sonsuza kadar
Hep sen gülsen bana öyle usulca
Ne dert kalır ne de tasam
Bilirsin seni düşünmekten uyumamam
Sana gizlice şiirler yazarım
Budur benim sana olan tüm mirasım

Gece biter, kaybolurken ay
Güneş kendini gösterirken ufaktan
Biz uzanırken Akdeniz sahillerinde
Sen uykuya dalarsın
Dünya durur o anda
Yarasalar kanat çırpmaya utanır
Üşütmez seni Akdeniz rüzgarı
Ve ay son kez gülümser sana

Sen dalarsın da gülüm uykuya
Ben sana bakakalırım
Baktıkça yazarım durmadan
Sana layık bir kaç satır varsa aklımda
Ki sana layık olamaz hiçbir yazdığım

Sen ki Temmuz’umsun ayların
Sen ki Güneş’imsin topraklarımın