Tekirdağ Sahilinde Kalan Aşk .

2008’in genç rüzgârıydı üstümüzde,
Namık Kemal’in taş avlusunda düşler yeşerirdi.
Sen gülerdin, ben susardım sessizce,
Bir sahil boyu yürürdük, gökyüzü bize eşlik ederdi.

Ay ışığı düşerdi dalgaların üstüne,
Küçük kasabamızda büyük hayaller kurardık.
Elini tutardım, zaman dururdu belki de,
Kalbim sadece seni anlardı, seni duyardı.

Ama mevsimler değişti, sen de değiştin,
Adını başka birine fısıldadı rüzgarlar.
Ben geride kaldım, o sahilde, o düşlerimde,
Kalbim kırık, ellerim boş, gözlerim yaşlar içinde .

Şimdi her Tekirdağ sabahı seni hatırlatır,
Bir vapur sesi gibi içimi yakan.
O aşk bitti belki, ama içimde hâlâ yanar,
Bir zamanlar sevmiştim seni… ve bu hiç unutulmaz.