9 Haziran 1963 Razgrad/BULGARİSTAN
Ben kendi içimden kovulmuş bir yalnızım,
Acım içimdeki pek çok bilinmeyen denklem,
Bir ihtişamın rengini göstersem bile güzel,
Ben gökyüzündeki ışıksız, unutulmuş yıldızım.
Yıkasın yağmur kalbimden, senden gelenleri,
Gecenin koynunda tutsun sensiz güleni,
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta