Tek Liman Şiiri - Zühre Türkeli

Kimsesiz bir denizdir hayat bazen, Fırtınada tek başına duran bir yelken. O geminin kaptanı, feneri ve rotası sensin, Gözündeki yaşta gizli, bitmeyen bir direniş.

Babalık makamını dolduran annesin sen, İki kişilik bir yükü omuzlayan o ince beden. Uykusuz geçen gecenin her bir saatinde, O sıkıntı büyür, oturur kalbinin merkezinde.

Varsın kapılar kapalı, yollar dikenli olsun, Senin sevgin, en katı duvarı bile yıkar olsun. O içeride, sen dışarıda, iki ayrı gökyüzü, Ama kalpleriniz tek bir dilde, tek bir sözü.

Yasalar, maddeler, ince çizgiler karmaşık, Arayışın, her şeye rağmen yanan bir ışık. Merak etme, bu fırtına bir gün dinecek elbet, Tek güvencesi sensin; bu bağ, en büyük kuvvet

• 07 Aralık 2025, 06:04