Tek Bir Gülüş Şiiri - Kasım Kobakçı

Bu içinde bulunduğum, hissettiğim aydınlık,
Ve her içime, bir soluk aldığımda, duyduğum o esinti,
Sadece, bunun için var olabilirdi, bir varlık,
Öyle de canlısın,
Bir anda, karşımda belirebilirsin,
Bu senin varlığın, neden bu kadar eşsiz diye, soruyorum kendi kendime,
İçinde insanın, bir gökkuşağı oluşturuyor,
Sevine sevine, giriyorsun içine,
Sonunda, ne olacağını bilmesem de,
Bütün dünyamı sarıyor,
Tek bir gülüş yetiyor, bunları hissettirmeye.
*
Sana baktığımda, öyle derin bakmaya çalışırım,
Ruhumda, her yöne açabilen, tek pınarsın,
Nehirlerin, bana zarar verir diye değil,
Sana, bir zarar verirsem kendim,
Derin sularda, boğulmak zorunda kalırım,
Yanında durmak da, bir başka oluyor hani,
Şu, yarı uykulu hal var ya,
Ruhumun bir parçası, neşeyle dans ediyor,
Diğer parçası, bütün gün seni görmeyi beklemiş,
Masum bir çocuk,
Uyumak istemiyor,
Sonuna kadar, hisset onu,
Yapılabilecek ne varsa!
*
Nefes, görülebilen bir şey kılınıyor, onun için,
Gönlün içinde, ruhun bir kanat takmış misali,
Dört bir yana, uçuşuyorsun,
Gözlerinin tebessümlerimden kaçması, imkansızdır artık,
Gülmek isterim, sana ait ne varsa,
Benliğimden gülmek isterim,
Yüreğimden,
Hatta,
Oralarda, yerleşmek de isterim.
*
Gündüzler, bizim için eşsizdir artık,
Her sıkıntımız, çözülür gün ışığında,
Ve üzüntü, gecenin işidir,
Senle özdeşleşen, bir şeyler olmak isterim,
Alnımdaki izi, silmeye geldin,
Görünüşte, alnımda yazılıydı kaderim,
Ama asıl yazılan, yüreğimdi sana,
Şimşekler çaktıkça,
Hani şu artan,
Anlata anlata, bitiremediğim neşemden.
Seni hissetmek isterim, gündüzde değil sadece,
Seni, gecelerde hissetmek isterim,
Seni, yaratılmış her saniyede hissetmek isterim.