Yassak gardaşım yassak.
Biberlerim gözünü.
Alırım ayağıma.
Ben mi dedim doğru ol,
Atatürk’ü ata say.?
Sen yandın,
ben yandım.
Yandık beraber.
Anlamaz kimseler halim,
nice beraber.
Her demde,
Sen toprak ol, ben bitki,
Sen ağaç ol, ben yaprak,
Sen deniz ol,ben balık.
Yeterki,
Yeterki yanımda ol.
İstiyosan..
Hani, üşürsün yalnızlığınla.
Donarsın ya, hasretin var sıcağa.
Hani, ılık bir rüzgar eser.
İstersin bitmesin.
Sanki tanıdık.
Sanki beklenen.
Bazen, akşam iner gözlere.
Hüzün olur.
Yağmur olur kirpiğe.
Özlem olur yürekteki şafağa.
Yoldaş olur kızıl tanda ışığa.
Acıyla inler yürek.
Güneşten yanaydı Aşk,
Işığa dayanamadı insan...
Sevebildiğin kadar genç,
korktuğun kadar köle;
Nefret ettiğin kadar kör,
şefkatin kadar olgun;
Vicdanın kadar İNSAN’sın…
Mutluluk benmiyim?
…Sem eğer…
Sevgiysem,
Veren ve katansam,
Değerini bilmeni isterdim doğrusu.
Tozlu raflarda kalmış,
Her sabah uyandığımda
Suyumdan
Kahvemden
Sigaramdan önce
Sen geliyorsa aklıma
Ve ilk soluğumu senden alıyor
Bazen;
Bir görüntüdür aşk.
Bir imaj, bir resim belki.
Bir duruş,
bir frekans belki de.
Belki de; içi boş bir hayal,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!