nefretin en katıksızını
gördüm gözlerinde
öfkenin afilisini
çılgınlığın sınırsızlığını
çirkinliğin ta kendisini
hainliğin ucuzunu
Sen;
Sendeki seni mi,
Gösterdiğin seni mi,
Olmak istediğin seni mi,
Yaşamak istiyorsun.?
Ne kadar ömrün var.
Sessiz kalmalıyım sonunda
Biraz rüzgâr biraz dalgalar konuşsun
Ateşler yansın dağ eteklerinde
Ve bir uyanış hikâyesi anlatsın yıldızlar
Mutluluk ışıldasın pencerelerde
Ve Kır çiçekleri ve gelincikler söylesin yorgun türküleri
Seni Seviyorum…
Seni seviyorum, diyordu.
Gözlerine bakıyordum.
Bende ne buldun ki sevdin? Diyordu.
Gülümsüyordum…
yol geçiyorduk uğradık
az söyleştik
biraz dertleştik
az uzaklaştık
biraz yakınlaştık
iki dalga deniz
hızla ve zamansız akan trafik gibi
soluksuz geçmiş ömrüm
fırtınaya tutulmuş bazen
bazen ben fırtına
soluğum sabah rüzgarı olduğunda
San ki bir bebeği sever gibi
San ki bir rüyayı bekler gibi
Seni sen gibi
Seni ben gibi
Çok…
Umut aydınlığında pırıl pırıldı ay,
kara bir buluta hançerlercesine
saplanıp ışığıyla sararken; aşk gibi…
Oysa bulut,
hüzün dolu damlalara gebeydi.
Yıllardır zorladığı,
karanın içinde beyaz
çamura düşmüş sevda gibi
yanıyor
çorak toprakta açan gül
denizde yakamoz
gecede yıldız
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!