günlerin anlamını arar durur
çırpınırdık büyümek için küçükken
büyürken
sorgular olduk
günün bize kattığı değerleri
olgunlaştıkça
Ben sana
Gözlerimde mahzun sevgim
Sıcacık yüreğim avuçlarımda
Zihnimde bitebessüm özlemiş hayalin
Sevildiğinden emin bir kadına
Coşkuyla özlemle
Bir bebeğin saflık kokan teninin
Duru gülümsemesiyle
Geceye giderken zaman
Koyu lacivert bir hüzün giyiyor deniz
Bir var oluş hikâyesi başlıyor
Olmak denen şeyin kozmik evrendeki varlığı bu
insan ne zaman insandır?
en güçsüz yanlarını gizleyemediğinde
iki insan arasında diyalog nasıl kurulur?
bir insan en güçsüz yanlarını sergileyip,
diğeride onu anladığında...
bir insan ne zaman sevmeye başlar?
Bir can, bir can için kedere dalmış.
Gözyaşların yağmur etmiş , hedere kanmış.
Evrenin bir bildiği var, sefere salmış.
Dilemiş ki kulunu, olmaya çalmış.
zihnimle yüreğim arasındaki
paradoks değilim ben
aklım hükmedemez
gönlümün söylediğine
ne yüreğimin kuytusunda
Mutlu bir tesadüfle,
varlığıma yol açan.
En kötü anlarında,
yoluma ışık tutup,
sevgisiyle donatan.
Sensin annem, sensin benim;
Sevda denen şarkıda,
Notaya uyman gerek.
Cızırtı çıkartmadan,
ahengi bulman gerek.
Dönüşüme girince,
Aklın yeri özündedir zihninde değil
Zarafetin yüreğinde bedende değil
Sevgi dediğin şey aramaktır kendini
Aşk ile baktığında varlıkta değil…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!