Savrulur başımda sevda yelleri,
Kendimi sahilde, yalnız bulurum.
Önüme serseler bütün gülleri,
Yine de “Tatvan” der, serden olurum.
Yayılmış ki, Vangölü’nün düzüne,
Hayran kaldım, Eski Tatvan özüne.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta