Bir taş var başucunda
Adını yazmışlar, doğumla ölüm arası
İki tarih, bir çizgi
O çizgide ben duruyorum
Toprak nemli,
taş serin
gölgene oturuyorum usulca
bir şey anlatmıyorum
çünkü sen zaten biliyorsun
Ellerimi koyuyorum üstüne
Sanki sırtını sıvazlar gibi
Sanki bir “yorgun musun baba” sorusu
taşın damarlarında cevap arıyor
Bir dua mırıldanıyorum
Anlamını sen değil,
ben duymak istiyorum
çünkü bazen kendimi
yalnızca burada duyuyorum
Çiçek getirmedim bu kez
Getirsem de soluyor
Sen hayattayken
bir demet gül yetmezdi sevincine
şimdi toprağına bile tutunamıyorlar
Taşına yaslanmakla
omzuna yaslanmak aynı değil
ama alışıyor insan
her eksik bir şekilde
tam gibi yaşanıyor zamanla
Sen bu mezarda yoksun aslında
Ben seni evdeki o sandalyede,
eski kazağında
ve suskunluğumda buluyorum
Ama buraya gelince
taşın altına eğiliyorum
ve sadece
“baba geldim” diyorum.
Kayıt Tarihi : 21.6.2025 10:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!