Her Taşın Altında Yılan Yuvası

Bazı insanlar dünya da o kadar şeytanlaşır ki, artık şeytan bile onların şerrinden korkar olur. Maneviyattan yoksun bu tür insanlarda Vatan sevgisi hep çıkara dayalıdır. Bir ömür boyunca körü körüne yaşar, ne insan sevgisi bilir nede ruh vardır. Köylüyü, fakiri,çiftçiyi,çobanı yani yoksul halkı aslında insandan bile saymaz. Ama iş çıkarına gelince Halkın sırtına basıp yükselmek içinde kılıktan kılağa girer. Yüzünün derisi öyle bir hal almıştır ki asla utanmaz. Halkın yüzüne gülerken Aklında hep şeytanlıklar vardır. Aslında düşüncelerini suratından okumak mümkündür. İnanmadıkları değerlere aşırı düşmanlık duyarlar. Maneviyatı olan bir insan karıncanın hesabının bile sorulacağını düşünürken, Bunlar değil karıncayı incitmek, çıkarına dokunan insanı bile gözünü kırpmadan ezebilir. Kendini korumak için fırsat bulduğu her şeyi kalkan olarak kullanır. Ve bu kişilerde ölüm akla gelmez. Ölümü hatırlatıcı herşeyden mümkün olduğunca uzak dururlar. Taa ki mezara konup da başını mezar kapağına çarpıncaya kadar. Dünya da haram, helal demeden yiyenlerin ve doymayanların gözünü ancak bir avuç toprak doyurur. Ama bir gerçek vardır ki Allah'ın takdiri, bazen kendi kazdıkları kuyuya kendileri de düşebilirler. Her kim ki öncelikle bu Vatan için, sonra İnsanlar için, can için, (bu can bir karınca bile olsa) Tuzaklar kurmaya, ağlar örmeye çalışıyorsa, Allah o tuzağı, ördüğü o ağı, kişinin kendi en sevdiği canlar üzerine çevirsin İnşa'Allah...