TAPTUK’UN DİLİNDEN: YUNUS EMRE’NİN AŞK'A YOLCULUĞU
Dağın eteğindeyim, sırtımda sepet,
Kuru odun ararım, — yaş odun yanmaz ateşi.
Taptuk dedi bana: “Sabret evladım;
Yol uzun, dikenli amma değecek ha!”
Yol zordu, kalbim yandı aşk ile;
Kasım geldi dedi: “O nazenin kızı,
Göz koydum ben de, neyleyim, garip kaldım.”
Yunus dedü: “Göz koymak zor iş!
Sevda yolunda kavgam olmaz, yandım ben.”
Fatiha okudum, “Bismillah” dedüm;
Yol zor, amma sabrettüm,
Çünki bilürüm: “Yol candan cana geçermiş,
İlim aşkla öğrenilürmüş, oğlum.”
Susar oldum, — sözle değil kalple konuştum;
Her adımda Rab’bin adını anıyo’m,
Her nefeste aşkı yudumlaram ben.
Hacı Bektaş-ı Veli’nin dergâhında,
Bacım Sultan’ın şefkatinde,
Sarı Saltuk’un yolundayam,
İlimle, irfanla dolmuşam.
Derviş olmuşam, yolcu olmuşam,
Sesim rüzgarda, sözüm gönüllerde;
Her taşta, her dalda, sır saklı,
Yunus Emre dedüm: “Aşk susarak öğrenilür.”
Yola devam ettüm, kalbimle;
Sabırla, teslimiyetle,
Her nefeste, her adımda,
Rab’bimle buluşmuşam, sevgiyle tamamlanmışam.
Bu yol uzun, dikenli, amma güzel;
Aşkın ateşiyle yanarım her dem,
Dostun yüzü için sabrederim,
Gönlümde aşk, dilimde dua daim.
Şiir: Nûrferah Züleyha AKTAŞ
Tarih: 03.01.2021
Saat: 01:35
Kayıt Tarihi : 17.7.2025 19:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir'de, şair Yunus Emre’nin aşk yolculuğunu, sabrını ve ilahi aşkla dolu içsel dönüşümünü... Taptuk Emre’nin rehberliği ve öğütleriyle harmanlayarak anlatmak istedim. Her zorlukta sabretmenin, aşkta teslimiyetin ve bilginin ancak sevgiyle, kalpten öğrenildiğinin altını çizer.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!