Tanrı Utancı Şiiri - Mustafa Sönmez 2

Tanrı Utancı

Senden utanıyorum Tanrım
Eylemsizliğinden de utanıyorum
Yapmış oldukların ve yapacaklarından da
Giderek bana benzemenden de utanıyorum

Evinin renklerinden,
Dilinden,
Emirlerinden,
Türlü biçimlerde senden utanıyorum.

Geç gelen pizzacı
Çürükleri gizleyen manav
Halkını ezen kral sayılırsın
Sen giderek çok şiddetli oluyorsun.

Tanrım sen çok erkeksin,
bizi erkekliğimizden utandıracak kadar erkek.

Babamız ve abilerimiz gibisin
Şiddetli ve saldırgan
Devlet ve halk ilişkileri gibi
İşkence ve yasaklarla

Biliyorum sen çok ulusun
Biliyorum sen kudretlisin
Biliyorum sen güçlüsün

Ama tanrım seni küçük harflerle
Seni sessiz harflerle
Seni bütün dillerde işgalci göstereceğim
Seni erkekliğinle gömüyorum.

Tanrının bir kadın olması fikri
Uzun uzadıya saçları, belki biraz mavi
Porselen ojeli, ama şalvarlı
İlah gibi, elifba gibi

O bizi annesiz evlerde de severdi
Ötekileri görür, rahmetle okşardı
Diğerleri üşümesin diye göğ evleri
O zaman herkesin sevgilisi olurdu

Şimdi Tanrım seni tekrar büyütüyorum
Karpuz sevmelerinde
Masadaki Ezine peynirinde
Rıhanların kökünde

Bana ve söylediklerime inanma
İnanma çünki ben biraz sen sayılırım
Çünki ben enaz senin kadar yalan
Olduğun kadar varım ben

Tanrım sen çok erkeksin,
bizi erkekliğimizden utandıracak kadar erkek.