Tanımamışım Şiiri - Ebubekir Aktaş

Benliğimin hücresine sıkışmışım.
Elden ayağa boşluğa tıkışmışım.
Oysa ki ben de çıkılmaz yokuşmuşum.
Dünyada nefes aldıkça kokuşmuşum.

Nefsimle kalbimle öyle çarpışmışım,
Susarak hep benliğimi haykırmışım,
Hadsiz günahlara onca kalkışmışım.
Meğerse ben ne kadar zavallıymışım.

Garipten kaçmış, zengine sokulmuşum.
Görmezden geldikçe ben de yok olmuşum.
Bilmezdim tükendiğimi kaybolmuşum.
Dünyadan geçerken ben de mahvolmuşum.

Göze, söze, öze baktıkça kanmışım.
Bilmiyordum ki ben durmadan yanmışım.
Her konuşanı niçin doğru sanmışım.
Asıl insana yakışanı yapmışım.

Mavi gökyüzüne baktıkça dalmışım.
Suskun yüreklere giden bir yolmuşum.
Suskunluğa bürününce çok zormuşum.
Ben kendimi hiç mi hiç tanımamışım.