Kaçtır söylüyorum
Seni seviyorum
Ölüyorum kız! ! ölüyorum
Duvarlara yazıyorum
Benim ol diyorum
Baba
Sana buğulu sabahlardan çıkıp
Çiğ damlasında, özgürlük tadında
Hasret mektuplarını
Özlem yangınlarında yakıp
Annemin gözyaşından alıp
Sen Kadınım hiç sönmeyen ışığım
Aydınlığın beni terk ettiği zamanlarda
Ay gibi parlayan gülen yüzümsümsün
Çetrefil bir yolda korkularımla yürürken
Ellerimden tutansın
Bizde sevinç neşe ne gezer
Elem keder hüzün hep bize düşer
Sırtımızdan vurur bu yoksulluk
İnce ince kar yağar
Usulca süzülür..
Islığıma üç hecelik adın
Kış uykusundan uyanırken
Ağaçlar..
Gülüşün,le yıkanır
Göver,irdi toprak
Dolmuyor kadehim hep boşalmakda
Konuşmuyor duvarlar benimle neden susmakda
Silinmiyor içli bir şarkı kulaklarımda
Neden zeytin dallarında yapraklar azalmakda
Denizmi böyle kederli dalgalar öfkeli
Yarın mı gideceksin
Erkenden çıkıp yollara
Valizine doldurup gurbet mektuplarımı
Yarın mı gideceksin
Gün ışığı parlamadan demir raylara
Hasköyden gebzeye gül gelir
Dört mevsim bahar gelir
Gül güldümü sokaklar güllenir
Sokaklardan kokusu gelir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!