Tamer Arabacı Şiirleri - Şair Tamer Arabacı

Yıllarca meydan okur gönlüm
Kim demiş küllenmiş aşkım.
Hangi dil cesaret etmiş,
Ben sevmekten caymışım.
Tersine;
Gittikçe artan bir sevgiyle

Tükeniyor bazen en güçlümüz bile
Yerinden oynuyor taşlar bir zelzeleyle
Yara alıyor iradeler
Zaaflar nüksediyor aniden
İçimizde ölenler, sağ kalanlar
Artık bakılmıyor aynı gözlerle.

Bir ben vardı az önce
Keşkelerin boşluğunda,
Yörüngesinde acabaların.
Sadece bir an
Kader yazmış yazacağın
O geçti buradan

Gerçeği mi bilmek istiyorsun?
Evet kıskanıyorum.
Birisiyle görünce seni
Kendimi tanıyamıyorum.
Haddim değil, belki hiçbir şeyinim.
Lakin öyle bir an geliyor ki

Aşka düşmeye gör kıvılcım yeter,
Bir gölgedir O varlığın ezer geçer.
Gerçeğin bittiği, ah o mavi gözler!
Sevda yollarında bir güzelin hayali
Aslı, hakikati sevmekten beter.

Bilir misin?
Düşlerin yanmasıymış ayrılık.
Mutluluğun tek bir ana sıkışıyor da
Yokluğun sığmıyor yarınlara.
Ne dersin?
Kaldı mı bir yalan yaşanmadık.

Biliyorum.
Yanlışlar içinde çırpınıyorum.
Olmamalıydı.
Yerin dibine giresi bu gönül
Böyle yanmamalıydı.

Bir korkuydu içimde büyüyen
Zamandı onu büyüten.
Bugün dünden daha farklı,
Ya yarınlar?
Göremiyorum; nedir anlamı?
Allahım şüphe yok ki her şeye kadirsin

İnsan olmak.
Olmayı becerebilmek dertlerin eşkiyalığında.
Alacaklı olmak korkular hesabında.
Adam olmak.
Becerebilmek varken yok olmayı.
Farkına varırken yokluğunda vardığın varlığı.

Zaman aynı zaman
Mekan ilgisiz hatta değersiz.
Hislerim rahatsız edici şekilde gereksiz.
Yine de ölen yok, insanlıktan başka.
Başlamayan bir şeyin fiili sonunu yaşamak,
Söylenmeyen sözlerin yarım kalması gibi.