Bana sevmiyorum deme!
Yaradan öyle şekil verir ki gönlüne
Ne yaşadığını bilirsin!
Ne de yaşadığını sandığın yerleri!!!
Şaşırır kalırsın düştüğün hallere,
Bana ettiğini ne olur kendine etme.
Dünya hala dönüyor,
Ve ben özlüyorum.
Öyle yarınlar var yaşanması mümkün değil,
Ne varsa mazide
Hala bugünü arıyorum.
Geceyle gündüz arasında netameli boşluk
Sensizliğe kurulu tüm saatler.
Sen yokkene randevum ölüm bile.
Gördüğüm başkalarının düşleri,
Katıksız hüzünler,
Artık fark etmiyor. Ne dilersen dile…
Tüm bu nedensellikler dahilinde
İzahı ispatı mümkün değil bir aşk sorunsalı.
Spesifik hislerin menşei birkaç hormonsa eğer
Kimi kurban pesimist, severken,
Bazısı hümanist hümanist ölürken,
Ve ille protest arzular körüklerken ümitlerin,
Bitti.
Sonunda oldu, nihayete erdi.
Yüreğimden kopa çıka,
Gönül bağımı yaka yıka,
Bağrıma soktuğu hançeri kıvıra kıvıra,
Aldı başını ve gitti.
Yeniler bilmez.
Aşk acısı çekilirdi eskiden.
Şöyle en kallavisinden,
İçin için yanıp
Çaresizlik içinde kıvranırken
Nereye gideceğini bilemez halde
En çok gülüşü aldı beni.
Ve aşk dolu o enerjisi!
Bazen şımarık bir kız çocuğu,
Bazen de hüzünlü prenses.
Geldi ve hayatımı altüst etti.
Gözleri geldi önce,
Kuruldu başköşesine ömrümün.
Öylesine sevecen,
Öylesine aşk dolu,
Dudakları kalırken aklımda
Ola ki şu bağrımı açsam
Gösterebilsem içimdeki yangını,
Yüreğin kaldırmaz bakamazsın.
Ve ah! Görebilsen
Yüreğimde seni koyduğum yerlere
Gelen baharı
Sevgililer gider elbet!
An o an, son nefes verilir gibi.
Mesele yaşamak, yaşayabilmek.
Sevilen sevensiz yapabiliyorsa
Sevgiliye özlem niye ki?
Sevilen çok net! Unutmayı taahhüt eder gibi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!