Tamam Olduk Şiiri - Nihal Memil

İşte sen
Bunca boşa geçen sensiz ben…
Ya da bensiz sen.
Nasıl mahkum ettin,sensizliğe beni.
Nasıl yandı ciğerlerim,
Nefes almaya çalışırken.
Yaşamak diyorsan buna.
Nasıl bir yaşammış bu! Ya da beni niye yaşadığıma inandırmışlar.
Neden hayat dedikleri bizi ayırmış,bizden habersiz.
Neden uçurumun yamacına çalı diye beni,dibine de seni dikmişler.
Ağaç olsak köklerimiz kavuşurdu.
Kuruyup çürümemizi beklediler.
Sen bana hayat veren su,ben sana güçlenmen için toprak oldum.
İşte şimdi biz olduk.
Tastamam olduk.
Neden hala yaşıyorlar diyenlere kocaman bir cevap olduk.
Sonu gelmeyecek sandığımız nedenlerin sonu olduk…