Artık eskisi gibi yanmıyor içim.
Aynı boşluk var hâlâ,
ama içimde değil,
yanımda yürüyen bir gölge gibi sadece.
Varlığını unutmadım,
ama yokluğunu da sevmeyi öğrendim.
Sana ait her şey
biraz silik, biraz bulanık artık.
Yüzün, sesin,
bir ismin yarıda bıraktığı çağrışmalar…
Hâlâ gözümde canlanıyor,
ama dokunmadan geçiyorum içlerinden.
Kendimle barışmak
sandığımdan uzun sürdü.
Sana değil,
seni seçen halime sarıldım önce ,
çünkü en çok o kırılmıştı.
Şimdi bir kuşun kanadında
seninle vedalaşan anılar var.
Ne uçup gidiyorlar büsbütün,
ne geri dönüyorlar…
Sadece havada asılı kalıyorlar,
bir tamam der gibi.
Biliyorum,
bazı eksikler tamamlanmaz.
Ve bazı insanlar,
gitmek için değil,
içimizde susmak için gelir.
Ama bu da bir tür tamlık galiba:
Eksik kalacağını bilerek
yine de sevebilmek.
Yine de
kendine sahip çıkabilmek…
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 18.7.2025 20:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!