Biz bu çorak topraklarda açan çiçekler miyiz?
söğüt yaprakları gibi döküyoruz saçlarımızı,
pervasız şarkılar söylüyor sazlarımız,
ölüm bizi götürecek tutarak uykulu ellerimizden,
bunu biliyoruz.
Yaşamın yapı taşları arasında eziliyoruz,
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta