ne zaman düşünsem yüzünü
sığındım kaldım sabahlara
levhalara çizdim hüznümü
inci göz yaşlarını tutuyorum
hava boşluğunda
anlamaz kimse yüreğimi
nedensiz yaşanmıyor her ne ise
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?