Bir takvimin yaprağındaydım ben,
Hayatımın başlangıcından önce.
Daha açılmamıştı takvim,
Hayat bilmeceydi önce.
Şimdi geçiyor zaman,
Çevriliyor yapraklar,
Kopuyor hepsi..
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
güzel metafor... bir itiraz ile insan rüzgar ile dönen bir çeşit yaprak değildir tam aksine hayata hakim, yaşamın odağında, kendi irade ve isteği ile doğayı çekip çevirendir.
tebrikler kutlarım basit kolay anlatımdı
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta