Bir şeyler var takunyaların sesinde.
Beni bir girdap gibi hızla içine çeken, geriye götüren...
takunyalar benim o çok sevdiğim paket taşlarının üzerinde geziniyor. Bu sesleri bir türlü silemiyorum ve yine kulaklarımda u ğul tu la rı.
Tak, tak bir çocuk annesinin siyah takunyalarını giymiş gizlice.Heyecanla koşuyor, bir gün yakalanmamak için kaçıyor.
Annesinden çok istemişti o pembe takunyaları, yine ağlamıştı. O daha küçük bir çocuktu ne anlardı, anne ona hiç almadı.
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Tehlikeli bir sözcük seçmişsin...Siyasi içerikli bir şiir sandım...Kırmızı pabuçların ,pembe takunya versiyonu imiş....
Anlatımın güzel...Konuları işlenmeyenden seçmeli derler hep yeni başlayanlara...Ben de eski sayılmam ya...
Kalemin parlasın...
Şiirle ve dostça...
Gülgün Çako
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta