İnsanlarla hoş geçin
Kulu incitme gülüm
Sakın kıyma canlara
Merhametli ol gülüm
Gücün yetse her şeye
Gezi parkında ağaçlar!
Sökülmesin diye, bağrışlar!
Duyduk birkaç gün sürece
Bir türlü bitmiyor çığırışlar!
Neredeyse bizde hak verecektik
Bir baktık şekil değişti
Ecrin Rana! Ecrin Rana!
Seni doğurmamıştır, hiçbir ana
En güzel torun, oldun bana
Esra kızımı, kendine ettin ana
Sen dünyanın süsü!
Yetişmiş insanlar, istiyorum
Bu güzelim, memleketimizde
Kendinden emin, eğitilmiş gençler
Dik duran, dik başlar istiyorum?
Eğitim almış olsun; Maariften
Zalimin zulmü varsa
Mazlumun da Allah’ı var
Her mazlumunda
Bu dünyada bir ahı var
Her gecenin bir sabahı var
Her suçunda bir hesabı var
Kuzey Kore Devlet Başkanı, gülerken
Baktım; Kuzey Kore Halkı, ağlıyordu
Devlet Başkanı Kim Jong-un, ağlarken
Kuzey Kore Halkı, elbette bir gün gülecektir
Kim koymuş, bu dünyanın adını
Kim almış, bu dünyada muradını
Kim tatmış, bu dünyanın tadını
Kim yaşamış, bilmiş bu dünyanın ahfadını
Kimler koymuş, eşyanın adını
Kim çizmiş, bu kâinatın suratını
Size şiir yazmadım diye
Bana gönül koymuşsunuz?
Hatta aleyhime konuşmuşsunuz.
Biraz ileri giderek bana küsmüşsünüz.
Hani derler ya!
Eba Müslim geldi cihana, baş ağrısı oldu bahane
Orada bir; Halep vardı?
Şimdiyse, yok oldu
Kimine göre, oh oldu
Orada bir; Halep vardı
Haleb'în suçu neydi?
Bomba yağar üzerine
Dağlarda gezerken gizemi çeker seni dağların
Hep kendince gelişmiş o bakir yerlerin bağların
Bazen kendimi alamam bu sessizliğe ağlarım
Kendi kendime dedim, yeter ki vatan sağ olsun
Çünkü o dağların kıvrımında, ne gelecek bilinmez
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!