Tahsin Emek Şiirleri - Şair Tahsin Emek

DUAM SANA YA RABBİM

Ey yeri göğü dünyayı
Yeddi kat yüce semayı
Âdem babamızı Havva anayı
Yaradan yüce rabbim

BU SON SEFER

Camdan sızan bir loş ışık
Bozmuştu
Kocaman meyhanenin
Sessizliğini

Mazime kara bir duvar ördüler
Yaşar iken beni Kabre gömdüler
Ayırdılar! Acımadan Kara kediler
Bundan böyle yüzüm gülmez sultanım

Kendin bilmez! Kendileri karalar

HOŞGELDİN AŞKIM

Sendeki dertlerin Âlâsı bende
Yalandan gülerim bazı gülsem de
Yar diye yalvardım hani nerede
Ben sevda dağını aşıp da geldim

ATAM’A NASIL ANLATSAM

Anlatamam kendim etmem ifade
Kalmamış içimde huzur irade
Zehir sunuluyor bizlere bade!
Hazmetmiyor içim nasıl anlatsam

A Yaralı Bir Kuş

Yolunmuş kanatları
Sekerek atlıyordu
Yanından arabalar
Çok hızlı geçiyordu

Bahçenize girdim vakit geç idi
Çiçekler salmıştı kokularını
Sessizce sinmişler seda yok idi
Okşadım sen gibi yapraklarını

Sensiz üzgün gibi halleri vardı

Hırçın esti Poyraz gene sen gibi
Kırıp geçti yeşil genç dallarımı
Bu muydu kalbimin senden nasibi
Acınacak yaptın tüm hallarımı

Dönülmez yollara gittin yel gibi

Öldüğümde üzül bana! Sakın ağlama
Gözyaşların dökülmesin yerlere sakın
Diren benim yollarımda! Yürü yorulma
Yanında ol ayrı düşme bu yüce Halkın

Hak Halk ile yürür, korkma! Her şeyi görür

Severdim önceden böylesi değil
Sevginin tadını sende bulmuştum
Senden önceleri etmedim meyil
Senin gözlerinde aşkı görmüştüm

Hayatı seninle görüp öğrendim