Tahsin Emek Şiirleri - Şair Tahsin Emek

Bitmişti umudum son damlasına
İnsanlık ortadan kalktı sanmıştım
Seninle bir umut doğdu dünyama
Meğer ki anladım çok yanılmışım

Bir ders verdin bana kendim okudum

ALMİNA

Deniz dostum damlaları arkadaş.
Kıyısında kumlar sevene yoldaş.
Balıkları bana sırdaş mı sırdaş.
Benle konuşurlar bilsen ALMİNA

Senden başka girmez kimse kalbime
O senin bahçendir, tapusu sende
Sen bilirsin! Tek çaresin derdime
Kimse derman olmaz ilacım sende

İlk gözağrım ilk aşkım inanki sensin

Budur bahtım! Hep ortalarda kaldı
Hep yerinde durdu kıpırdamadı
Ne göz yaşı döküp ağladı gözlerim
Ne de kurudu! Her deminde ıslandı

Ortancayım yükseklere bakmadım

NE OLUR GİTME

Sen gidersen bağrım yanar kül olur
Hayat ırar! Benden uzak el olur
Ak dediğin bana kap kara olur
Beni zindanlarda bırakıp gitme

Soruyorsun da! Can dostum Neylemeli?
Bence Allah en güzelidir! Denmeli
Biter adaletsizlik tiranlık! Kalmaz ezeli
Yıkılır her Firavun! yıkılacaktır da! Besbelli

Varmaz hiç bir ağaç korkma! Ulu göklere

OYSA AŞKA TÖVBELİYDİM

Ne duvarlar ördüm aşkla aramda
Sen! Üstünden yıldız gibi belirdin
Yapışmış gibiydin iki yakamda!
Seni gördüğümde bil ki delirdim

Gülmek yakışıyor sana!
Gül! Her zaman ne olur
Gülünce güzel gözlerin!
Güzellikleri saçıyor!

İçerim ferahla dolar

Ben koca bir çınarım
Asırlardır yaşarım
Dolu doludur içim
Ne tarihler taşırım
Köklerimi ulaşılmaz
Enginlere salarım

KARDEŞLİK EŞİTLİK İNSANLIK DEMEK

Abi kardeş deyip sırtım dayadım
Yaban ellerden tez attılar beni
Güvendim de evlerini yaptırdım
Baba toprağından ettiler beni