Tahsin Emek Şiirleri - Şair Tahsin Emek

Dünyanın varlığı doğru olsa da
Yaşayan insanı, her şeyi yalan
Bir baksan geriye her şey yok olmuş
Var mı ki topraktan başkası kalan

Toprağın üstünde yaşar insanı

Yalan dünya değil insanın yalan.
Nasıl yılanlarla yaşar bir insan.
Bir zamanlar canım diye sevilen.
Meğerki kucakta zehirli yılan.

Can diye bilmiştim bir parça benden.

YALNIZ BANA


Bakma o gözlerle bakma baktığın gibi bana.
Bana bak yalnız! o bakış ki taparcasına.
Benden başka bilemesin sana yandığıma.

YA ALİ

Ortada kendini bilmezler doldu.
İslam bilmez kendin müslüman sandı.
Gerçek müslümanı tanımaz oldu.
Bizi cehaletten kurtar ya ALİ.

Yarına gelmem için bu günü.
Yarını görmem için dünü.
Yarını sevmem için sözümü.
Yarına gitmem için dostumu tutmam gerekir

Bu gecem haram olsun hadi sil gözlerini
Bu geçem hüzün dolsun ver hadi ellerini
Bu gecem sana kalsın tutma içinde kini
Bu gece sen geldin ya istersen öldür beni

Ben çileyi işledim ilmik, ilmik siğneme

Çelik çember sarmış sanki her yanım
Aşmayı istedim çıkamadım ki
Görünmez taşları o duvarların
Vadesiz cezam var bitirmedim ki

Ekmek kapısında hatır belası

SONRADAN GÖRMELER

Başımıza gelenler
görünmeyen nedenler
sayılır birer birer
hep sonradan görmeler

Sen beni bilmezsin bilemedin ki.
Akan göz yaşımı silemedin ki.
Ben acı çekerken feryad ederken.
Yanımda olmayı istemedin ki.

Her sabah umutla baktım yoluna.

Dörtdörtlük insanım tam da değilim
Mükemmel bir insan olamaz dostlar
Tanrı’ya aittir o mükemmellik
Hatasız olamaz asla insanlar

Karşılıksız vermek Allah’a mahsus