Tahsin Emek Şiirleri - Şair Tahsin Emek

CELAL’LENME CELALİM

Fırtınalar yordu bizi karşı koyduk yıkılmadık.
Aşamadık biz DENİZ i ama gene uslanmadık.
Sevgiye aşka sarıldık ama asla unutmadık.
Dünya halidir be dostum bunları biz yaratmadık.

ÇEKEN BİLİR TANRIM


İçimde bir yangın sönmek bilmiyor
Dayandığın duvar yıkıldı! Tanrım
Bendeki mevsimler, bitmez Sonbahar

CAN ÖĞRETMENİM

En kutsal görevde tanıdım seni
Bana benden daha yakınımdasın
Aydınlık dünyaya taşıdın beni
Gelecek mimarı! Sen öğretmenim

Dağılmış saçları gönül yaralı
Bakışı can yakar Dağlar maralı
Gözlerinde umut bitmiş olmalı
Benim yüreğimi yakmaz mı Ceylan

Yüzünde tebessüm yok olmuş gibi

GERÇEK OLMUŞ BİR YAŞANTI

Ellerim titredi!
Ayaklarım kesildi yerden!
Ne olduğunu bilmedim!
Yerde gördüm kendimi aniden!

Ey kaşı gözüne kurban oldğum
Kınalı saçına hayran kaldığım
Uğruna bu can'ı ömrü verdiğim
Gözünden uzakta bırakma beni

Her gece gel dokun benim resmime

Kara dağlar size karlar yağmaz mı?
Yağınca da size kardeş olmaz mı?
Yeşil özleyince al kızıl rengi.
Bir çiçek üstünde buluşmazlar, mı?

Kötü iyiliğin kardeşi’ midir?

DÜĞÜNDE GARSON KIZ

Rüküş Dekolte ’ye taktı gözleri
Ekşidi habersiz solgun yüzleri
Görmüyordu sanki tüm geçenleri
Belki de ondan çok iğreniyordu

Uzaklardan bakip kaçacağina
Yaklasip yanıma gelsen ne olur
Bu deli gonlumu yakacağina
Askın serbetini versen ne olur

Susamiış bu gonlum aska sevgiye

Yıllar var ki çekemediler seni
Ne çok beklediler göçüp gitmeni
Yüreklere ektin o yüce sevgini
Sen bizde yaşarsın! Ey büyük ATAM

Su uyur! Hainler uyumaz derler