Akşam üzeri farkettim,
odamda hiç tablo yok,
odam sadece öğlene kadar alır güneşi,
akşam üzeride karşı apartmanın camından,
ve o ışığın değdiği alan nerdeyse tablo boyutunda,
baktıkça eğri duran güneş tablosuna,
kızıl saçlı kız akla geliyor,
fazla durmuyacağı belli odada,
yinede gülümsetiyor beni,
azıcıkta umutlandırıyor,
kalkıp düzeltmek istiyorum tabloyu,
ama büyü bozulur diye korkuyorum,
vakit benim gibi durmuyor,
önce resim yok oluyor,sonra çerçevesi,
giderken duvardan ağır ağır, söz veriyor,
yarın buluşmak üzere diye,
ve etraf siyah oluyor...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta