Biri sürükleniyor paldır küldür,diğeri süzülüyor sessizce
Sürüklendikçe büyüyor kaos topu,
Süzülen dingin olacaklardan,gülümsüyor...
Evrene yeni bir ikilem,evren insan ikilemi...
Sürüklenen ve süzülen kadim zamanların iki bilinmeyeni
Bilinen oluyor toplum kavramıyla görevine itaatkar! ..
Sarkaç salınıyor bir oyana bir bu yana
Sürüklenen bitkin,süzülen dingin
İnsanlık gidip geliyor ikilemin içinde şaşkın! ..
Sürüklen ya da süzül,seçim sana ait olmasada...
Kaos seçimsizlik,dengesizlik,çaresizlik
İki ritim var,diğerleri tınılar,sonsuz tınılar kargaşalara gebe...
Yaradılış değil bu,süzülenin belirlediği bir yazgı
Sürüklenen kaderine kurban
İnsan...
İkilemin içinde bir bilinmeyen
Ya süzülensin ya da sürüklenen...
Haykır biçimlerin çıkışsız döngülerini
Kendin ol,yaradılışını inkar etme! ..
Ya tüketirsin sozsuz açlığınla varoluşunu
Ya da üretirsin yaratılışının kutsallığını
İnsanlığa varmak için insan olmalısın
Fark ikilemin dengelrinde
Ya süzülen ya da sürüklenen değil gerçek
Anla ve bil kendini
Farket gerçeğini
Kendin ol.
Kayıt Tarihi : 10.7.2007 09:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Ahmet Ayaz
TÜM YORUMLAR (1)